همدلی تو تیم خوبه…
ولی وقتی جای تصمیم رو بگیره چی؟
صمیمیت زیاد تو محیط کار، ممکنه همهچیز رو نرم کنه:
تنشها کمتر میشن،
تعارضها ناپدید میشن،
.
توی روانشناسی رفتار گروهی، بهش میگن overfamiliarity:
وقتی نزدیکی بین افراد، باعث میشه بازخورد ندن،
از تصمیم سخت فرار کنن
و فکر کنن چون با هم خوبن، پس همهچی خوبه.
اینجا جاییه که نقش مدیر پررنگ میشه—
نه برای حذف رفاقت،
بلکه برای بازگردوندن تمرکز.
قراره همدیگه رو دوست داشته باشن؟ بله.
ولی یاد بگیرن که حتی توی رفاقت هم، گاهی باید جدی تصمیم بگیرن و رک حرف بزنن.
حالا تو چی فکر میکنی؟
رفاقت باعث رشد تیم میشه یا کندی حرکتش؟
و چطوری باید مرزها رو نگه داشت؟