شنیدی میگن: فلانی کارش درسته ولی قلق داره این مودبانهترین تعریف برای باجگیری سازمانی است وقتی شما خطاهای یه کارمند رو فقط به خاطر تخصصش نادیده میگیرید، عملاً دارید بهش باج میدید و خبر بد اینکه اشتهای باجگیر هیچوقت تموم نمیشه! چطور از این تله خلاص بشیم؟ خیلی محترمانه صداش کنید و بگید: ما به تخصصت احترام میذاریم، ولی اینجا یه سری خط قرمز داریم که اگه رد بشه، حتی مسی هم باشی، توی تیم جایی نداری تا حالا شده یه کارمند رو فقط از سر ترس و ناچاری نگه داری؟ نتیجهش چی شد؟ پشیمون شدی یا راضی بودی؟
